قوله تعالى: یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، آمنوا بالله و رسوله بگروید بخدا و برسول وى، و الْکتاب الذی نزل على رسوله و بقرآن که برسول خود فرو فرستاد، و الْکتاب الذی أنْزل منْ قبْل و بکتابها که از پیش فرو فرستاد بر پیغمبران، و منْ یکْفرْ بالله و هر که کافر شود بخدا، و ملائکته و فریشتگان وى، و کتبه و کتابهاى وى، و رسله و رسولان وى، و الْیوْم الْآخر و بروز رستاخیز، فقدْ ضل ضلالا بعیدا (۱۳۶) او بیراه گشت بیراهى دور.
إن الذین آمنوا ایشان که بگرویدند، ثم کفروا باز کافر شدند، ثم ازْدادوا کفْرا پس در کفر بیفزودند، لمْ یکن الله لیغْفر لهمْ خداى بر آن نیست که ایشان را بیامرزد هرگز، و لا لیهْدیهمْ سبیلا (۱۳۷) و نه بر آنکه ایشان را راه نماید هرگز.
بشر الْمنافقین خبر کن منافقان را، بأن لهمْ عذابا ألیما (۱۳۸) که ایشانراست عذابى دردنماى.
الذین یتخذون الْکافرین أوْلیاء ایشان که کافران را بدوستان میدارند، منْ دون الْموْمنین فرود از مومنان، أ یبْتغون عنْدهم الْعزة بنزدیک کافران مىقوت و عزت جویند، فإن الْعزة لله جمیعا (۱۳۹) قوت و عزت خدایراست بهمگى.
و قدْ نزل علیْکمْ فی الْکتاب و فرو فرستاده آمد بر شما درین قرآن، أنْ إذا سمعْتمْ هر گاه که شنوید، آیات الله آیات و سخنان خدا، یکْفر بها که کافر شوند بآن، و یسْتهْزأ بها و افسوس میکنند بدان، فلا تقْعدوا معهمْ بمنشینید با ایشان، حتى یخوضوا فی حدیث غیْره تا آن گه که سخنى دیگر درگیرند جز زان، إنکمْ إذا مثْلهمْ که آن گه چون ایشان بید، إن الله جامع الْمنافقین و الْکافرین و خداى بهم آورنده کافران و منافقان است.
فی جهنم جمیعا (۱۴۰) در دوزخ بهم.
الذین یتربصون بکمْ ایشان که شما را میکوشند، فإنْ کان لکمْ فتْح من الله اگر چنانست که شما را جاى ظفر بود، قالوا گویند شما را: أ لمْ نکنْ معکمْ نه با شما بودیم؟ و إنْ کان للْکافرین نصیب و اگر کافران را از شما بهرهاى بود بظفر یا گزند، قالوا کافران را گویند أ لمْ نسْتحْوذْ علیْکمْ نه بر شما دست یافته بودیم؟ و نمْنعْکمْ من الْموْمنین و شما را از گرویدگان نگاه داشتیم، فالله یحْکم بیْنکمْ یوْم الْقیامة خداى حکم کند میان شما روز رستاخیز، و لنْ یجْعل الله للْکافرین على الْموْمنین سبیلا (۱۴۱) خداى کافران را بر مومنان هیچ سبیل و راه دست نداد.
إن الْمنافقین یخادعون الله منافقان با خداى مىفرهیب سازند، و هو خادعهمْ خداى فرهیونده ایشانست، و إذا قاموا إلى الصلاة و چون بر نماز خیزند، قاموا کسالى کاهلان برخیزند، یراون الناس دیدار مردمان مىخواهند، و لا یذْکرون الله و در آن نماز خداى را یاد نکنند، إلا قلیلا (۱۴۲) مگر اندکى.
مذبْذبین بیْن ذلک متردداناند میان کفر و ایمان، لا إلى هولاء نه با اینان، و لا إلى هولاء و نه با ایشان، و منْ یضْلل الله و هر که الله وى را از راه گم کرد، فلنْ تجد له سبیلا (۱۴۳) وى را حیلتى نیابى.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، لا تتخذوا الْکافرین أوْلیاء منْ دون الْموْمنین کافران را بدوستان ندارید فرود از مومنان، أ تریدون مىخواهید، أنْ تجْعلوا لله علیْکمْ که الله را بر خویشتن سازید، سلْطانا مبینا (۱۴۴) حجتى آشکارا.
إن الْمنافقین فی الدرْک الْأسْفل من النار منافقان در پایه زیریناند از آتش،و لنْ تجد لهمْ نصیرا (۱۴۵) و ایشان را فریادرسى و یارى نیابى.
إلا الذین تابوا مگر ایشان که توبه کنند، و أصْلحوا و کار خود باصلاح آرند، و اعْتصموا بالله و دست بالله زنند، و أخْلصوا دینهمْ لله و دین خویش خداى را پاک کنند، فأولئک مع الْموْمنین آن گه ایشان با مومناناند، و سوْف یوْت الله الْموْمنین و دهد خداى مومنانرا، أجْرا عظیما (۱۴۶) مزدى بزرگوار.